en toen vloog er een pimpelmees door de kamer

Vandaag was het een bijzondere dag. Mijn kat Lola werd ingewijd als Grote Jager.

Ik was net koffie aan het drinken en er vloog opeens een klein vogeltje door mijn woonkamer. Lola had haar net gevangen op het balkon. Zag nog net in een ooghoek hoe ze ermee naar binnen liep en het losliet onder de tafel om mee te spelen, en toen vloog die omhoog richting de lamp. Cirkeltjes eromheen.

Ik schrok niet, maar had meteen een houding van; prima, maar wel naar buiten ermee. Mijn stok kwam goed van pas en ik probeerde kalm maar vastberaden mijn kat inclusief vogel weer naar buiten te werken. Kroeltje had hem dit keer te grazen en begon te grommen zodra ik of Lola dichterbij kwamen.

Onder een stoel bleef ze zitten ermee, toen ik zei “naar het balkon ermee!” en de stok dichterbij haar kwam liep ze naar de gang. Ik zag het kopje van het vogeltje ondersteboven onder haar bek heen en weer bungelen. Mijn intuïtie zei me, dat het vogeltje niet meer leefde nu. Kalm herhaalde ik dit keer meer verveeld “kom op, naar het balkon alsjeblieft, vogeltjes horen niet binnen“. In mijn hoofd zag ik het vogeltje al in de keuken half lopend of nog opvliegend in de soep terechtkomen, geen goed plan!

Ze luisterde! Wat een wonder, een opgevoede kat! En in de kamer twijfelde ze nog even en liet hem los, naast mijn stoel. “Alsjeblieft, kadootje, kan er niet meer mee spelen” leek ze te zeggen. Het vogeltje bleef doodstil en verstijft liggen. Ik keek ernaar en wist nu zeker, dit gaat geen reddingsactie meer worden.

Automatisch liep ik naar de keuken en pakte het veger en vuilnisblik en veegde het vogeltje langzaam maar behendig erop en liep ermee naar het balkon, daar legde ik hem hoog neer op de wormentoren. Mocht ze het toch nog redden en zou het alleen shock zijn, dan kan ze alsnog veilig weg vliegen, zo dacht ik. De balkondeur wel dicht gedaan.

Na een tijdje lag het vogeltje er nog steeds en het viel mij op dat het niet alleen een geel borstje had maar ook een prachtig blauw hoofdje een soort streep en ook zwart net als koolmeesjes.

Dus ik typ in “geel vogeltje met blauw” en het is dus een pimpelmeesje. Vervolgens mijn nieuwsgierigheid die opkomt, om de spirituele betekenis ook te willen weten typ ik “betekenis pimpelmees”. Nou, die is mooi: vreugde, geluk, tevredenheid en nieuw begin. En dan meteen dood gebeten door mijn lieve Lola. Wrang ook wel.

De natuur is zoals het is. Ik ben niet boos geworden op de poezen. Heb ze laten merken dat ze grote Jagers zijn. En dat ik ze bedank voor het ‘kado’, maar dat ik het liever op het balkon wil hebben dan. En vervolgens brokjes in de bakjes gedaan, zo van; dit is jullie gegarandeerde veilige voer, eet dit maar weer.

Wat ik ervan meeneem?

Dat ik kennelijk nog minder oordeel of paniekerig ben en dat ik kalm kan blijven en kordaat optreden, vanuit liefde en het hoogste goed voor alle levende wezens. En een klein soort gebedje hier en daar met wat lichttaal schrijven in de lucht met mijn vinger en zachtjes mompelend. Wie weet doet dat wel iets goeds, zo niet, kan het geen kwaad met een liefdevolle intentie.

Mijn intuïtie vertelde me al dat het dood was met het bungelende kopje en als mens dan toch nog hoopvol dat het alleen shock zou kunnen zijn. Pragmatisch of balans zoekend, ach, ik laat het los.

Liefs,

Felicia.